Dziś chciała bym podzielić się czymś co przekazała mi moja mama. Chcę też wszystkich zachęcić do skorzystanie z tej rady. Mama powiedziała bym zapisywała to co się dzieje. Kiedy ząbek wyszedł mojej córce, kiedy powiedziała pierwsze słowo, kiedy wydaliśmy więcej pieniędzy na zakup czegoś do domu. Wszystko to co jest ważne co dzieje się w tej chwili obecnej, a co z upływem dni miesięcy możne wylecieć z pamieć, a przecież sprawiło nam tyle radości albo przeciwnie tyle zmartwień. Jest to przecież bardzo ważne. Nie jestem długo mężatką, jednak posłuchałam mamy. I powiem tak, że bardzo przyjemnie mi się wspominało to co już było a co zapomniałam. Z uśmiechem i z łzą w oku czytałam to co już było. Zapomniałam jak córka uczyła się chodzić, a przecież dziś już biega do przedszkola. Za chwilę syn zacznie stawiać kroki. A za dwa lata zapomnę, że wstawałam do niego w nocy bo miał kolki a później wychodziły mu ząbki. Za pięć lat to już w ogóle zapomnę bo zacznie się coś innego. Ale przyjemnie mi gdy siadam raz w roku, może czasem dwa razy i czytam, to co już za nami.
Tak samo piszę też o tym na co wydajemy z mężem pieniądze, co kupujemy na co odkładamy i zbieramy, co wymieniamy i co naprawiamy. Myślę później, ale na to poszło mnóstwo kasy. Piszę na co poświęcamy czas. Często są to krótkie zdania, ale po roku gdy je czytam już wiem, już pamiętam jak to było i co myślałam wtedy.
Piszę też o naszych kłótniach, później gdy o tym rozmawiamy człowiek może się sam z siebie pośmiać. Jaki bywa uparty. A w końcu wszystko sprowadza się do tego, że można było tą lub inne sytuacje rozwiązać inaczej. Trochę mniej konfliktowo.
Muszę więc przyznać mamie rację, że naprawdę warto sobie tak napisać co się dzieje. Dużo można się z tego nauczyć. Warto taki album prowadzić. To taka nasza historia mojej rodziny.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz